W ostatnim poście opisałam pracę, która może dać ci satysfakcję, mimo to zanim ją znajdziesz, czasami po prostu trzeba się przemęczyć. Zatem. Dzisiaj odpowiadam na pytanie zadawane przez wielu pracowników. Jak przetrwać w znienawidzonej pracy?
Zanim przejdę do sedna jedna, ważna uwaga. Naturalnym jest, że satysfakcjonującej pracy trzeba poszukać, a z uwagi na to, że czasami same nie wiemy, co da nam satysfakcję, często jest to proces długotrwały, bo metodą prób i błędów. Nie jest natomiast naturalnym, że nie lubisz swojej pracy, a mimo to nie robisz nic, by to zmienić. Zanim więc przejdziesz dalej, poznaj 6 powodów takiego stanu rzeczy.
Przeczytałaś? Doskonale! Skoro więc już wiesz, że wszystko co najgorsze, najczęściej ma miejsce w naszej głowie, jest duża szansa, że postanowiłaś się przemóc i poczynić wysiłek związany ze znalezieniem nowej pracy. Brawo. Zanim jednak ją znajdziesz, warto jakoś przetrwać te niedogodności, które towarzyszą znienawidzonej pracy, jak to zrobić? Oto moje sposoby.
jak przetrwać w pracy?
1. Wstydzisz się swojej pracy? Zmień perspektywę.
Zamiast zastanawiać się nad tym jak słaba jest ta praca, jak nudna, żmudna i niskopłatna, zastanów się co możesz z niej dla siebie wyciągnąć. OK. Może nie będą to miliony w złotówkach, ale:
- szkolenie, w którym możesz wziąć udział – zgłoś się,
- darmowa opieka medyczna – idź i przebadaj się od stóp do głów,
- udział w projekcie – zobaczysz w praktyce na czym polega zarządzanie projektami, a to bardzo cenna nauka.
Po prostu przejmij inicjatywę. Skoro czujesz, że twoja praca jest beznadziejna to zrób wszystko, by była choć odrobinę fajniejsza. Nic nie tracisz. W końcu i tak szukasz innej, prawda?
2. Czujesz się w pracy osamotniona, wykluczona, nie masz poczucia przynależności do zespołu? Poszukaj podobnej sobie osoby.
Powody takiego stanu rzeczy mogą być bardzo różne. Być może właśnie rozpocząłeś nową pracę. A może awansowałeś i stałaś się przełożoną swoich kolegów i koleżanek z zespołu. Być może zawaliłaś jakiś projekt, którego konsekwencje poniósł cały zespół (np. brak premii). A może po prostu zostałaś kozłem ofiarnym. Przyczyn wykluczenia może być wiele. Pewne jest jedno. Nie sprzyja to atmosferze w pracy i twojej efektywności. Co więcej samotność i wyczuwalna niechęć pozostałych członków zespołu, może potęgować twoją niechęć do pracy i wprowadzać stany depresyjne.
Jak sobie z tym radzić?
Specyfika funkcjonowania grupy jest taka, że pewne procesy i wzorce zachowań (również te negatywne) są powtarzane. Jeżeli więc zostałaś wykluczona z jakiegoś kokretnego powodu, na pewno nie jesteś pierwsza. Znajdź osoby, które wcześniej doświadczyły podobnych zachowań. Razem będzie wam łatwiej przetrwać. A kto wie, może znajdziesz prawdziwą bratnią duszę? Dodatkowo.
Nie jestem fanką konfrontacji, ale lubię otwartą rozmowę. Wyjdź z inicjatywą, zaproponuj spotkanie, rozmowę, postaraj się otwarcie wyjaśnić przyczyny takiego stanu rzeczy i swoje stanowisko. Szczera rozmowa potrafi zdziałać cuda, również dla relacji wewnątrz zespołu.
3. Czujesz, że jesteś o krok od wypalenia zawodowego? Przeczytaj ten tekst, a następnie złóż wniosek o zaległy urlop.
Zanim jednak wyjedziesz na wakacje, przeciwdziałaj już teraz. W tym celu. Postaraj się w codziennych obwiązkach, odnaleźć zadania odmienne od twoich standardowych zadań. Przykład. Jeżeli na co dzień pracujesz koncepcyjnie, poszukaj zadań rutynowych, powtarzalnych, które zaangażują ciało, ale pozwolą odpocząć mózgowi. Jeżeli natomiast, na co dzień wykonujesz pracę rutynową, powtarzalną – znajdź obszar koncepcyjny, w który zaangażujesz umysł. Taka odmiana potrafi zdziałać cuda. Ale. Mimo to nie rezygnuj z urlopu.
4. Nie masz najmniejszej motywacji do realizacji powierzonych zadań? Skup się na mikrocelach.
Jeśli naprawdę nienawidzisz swojej pracy, utrzymanie motywacji może być wręcz niemożliwe. Zamiast skupiać się więc na wszystkich zadaniach do realizacji, za cel obierz chociaż ten najmniejszy, jak np. Inbox 0. Niech to będzie coś, co jesteś w stanie zrobić w krótkim czasie. Bo prawda jest taka, że jedno zrealizowane zadanie, pomoże ci zrealizować kolejne. Krok za krokiem.
Rzucanie się na głęboką wodę w pracy, z którą nie wiążesz przyszłości, może wręcz przynieść odwrotny efekt. Blokadę. Zwątpienie. Pogłębienie negatywnych stanów i emocji.
5. Nagminnie musisz zostawać po godzinach? Postaw granice.
Z zostawaniem po godzinach jest tak, że jak raz wyrazisz gotowość, tak stanie się to twoim niepisanym obowiązkiem. Dlatego. Już na starcie postaw granicę i podkreśl incydentalny charakter takiego stanu rzeczy.
Fajną praktyką jest również wyłączenie wszelkich powiadomień np. dotyczących firmowej skrzynki e-mail, gdy masz ją skonfigurowaną na telefonie. I choćby nie wiem co, nie odpisuj na maile, nie odbieraj telefonu. Zdziwisz się jak szybko przestanie dzwonić.
6. Czujesz, że jest w tobie dużo poczucia niesprawiedliwości, nerwów, frustracji i możesz w każdej chwili wybuchnąć? Wybuchnij.
To co ważne. Postaraj się ominąć personalne ataki albo przenoszenie złych emocji z pracy do domu. Rozważ natomiast aktywności, które pozwolą ci rozładować negatywne emocje. Doskonale sprawdzi się wszelka aktywność fizyczna, w tym pływanie, fitness, siłownia albo takie zw. z pracami kreatywnymi. Zdradzę ci też swój sposób. U mnie wręcz terapeutyczne działanie, ma tworzenie mojego planera czyli Lazy BuJo. Sprawdź, może pomoże i tobie.
.
W tym cały ambaras, że jeżeli powyższe punkty, są stałymi elementami twojej codzienności zawodowej, nie zwlekaj. To jasny znak-sygnał, że czas poszukać nowej pracy lub otworzyć własną firmę. Zanim jednak z rozmachem, zamkniesz wszystkie furtki, zastanów się czy samozatrudnienie to dla ciebie dobra opcja. Może większą ulgę przyniesie zmiana pracodawcy. A jak to zrobić i jak się wyróżnić na rynku pracy, by znaleźć satysfakcjonującą pracę z szansą na awans, przeczytasz w cyklu artykułów tu, tu oraz tu.
Polecam. Rekomenduję. Trzymam kciuk.
with L O V Ę
magda
Jeżeli dla odmiany, masz ochotę na dużo bezeceństw i tylko kilka mądrości, polub mnie na Facebooku. Znajdziesz tam dużo śmiechostek, ciekawych akcji marketingowych, brandingu fajnych marek i wszystko co trzeba wiedzieć, aby być na bieżąco z moimi poczynaniami, o!
12 Komentarze
on Jak przetrwać w znienawidzonej pracy?.
POROZMAWIAJMY
Bardzo najbardziej chcę poznać Twoje zdanie w temacie. Zostaw komentarz.
Podróżujesz służbowo? Spotykasz się z klientami z całej Polski i świata? Jesteś wysyłana w delegacje przez swojego pracodawcę? Poznaj jeden z najgorętszych …
Gdy prosiłam was o zadawanie pytań w ramach cyklu Q&A, w którym odpowiadam na te dot. procesów rekrutacyjnych, korpopracy, budowania własnej …
W pracy spędzamy bardzo dużo czasu. Mimo to jest ogrom ludzi, którzy wolą pracować pomimo braku satysfakcji, niż poszukać innej. Lepszej. Dlaczego …
Moje wybuchniecie skończyło się końcem pracy.
Więc domyślam się, że raczej nie poszło w ćwiczenia fizyczne, ani prace kreatywne tylko wprost? 🙂
na szczescie bardzo lubie swoja prace
Na szczęście. A czym się Ania zajmujesz?
Jedna rada: zmień pracę. Po co się męczyć?
Pozdrawiam,
Dzięki za opinię. Ale. Przeczytałaś czy komentujesz na podstawie nagłówka?
Czasami nie jest tak łatwo zmienić pracę, dlatego trzeba się jakoś dostosować i próbować przetrwać. Choć oczywiście warto szukać czegoś co będzie nam bardziej odpowiadało.
Punkt 3 w punkt! Nie ma lepszego sposobu na zresetowanie niż urlop lub choćby zmiana trybu: po pracy z komputerem muszę trochę popracować fizycznie i to mnie nakręca.
Fakt, taka zmiana potrafi zdziałać cuda.
Jak człowiek nie lubi miejsca swojej pracy to ja osobiście widzę tylko jedno rozwiązanie – zmianę pracy. A jeśli nie lubi się tego co się robi to trzeba wziąć się do roboty i się przekwalifikować 😉 Murem zazwyczaj jesteśmy my sami, więc trzeba zakasać rękawy i do dzieła! 😉
Mam wrażenie, że postanowiłaś podzielić się z nami swoją opinią po przeczytaniu nagłówka, a nie tekstu. Dzięki za opinię.
Punkt 1 codziennie wcielam w życie, nie tylko jeśli chodzi o pracę, ale również o inne dziedziny życia. Staram się w każdej sytuacji i w każdym miejscu, w jakim się aktualnie życiowo znalazłam, znaleźć coś dobrego, coś czego mogę się nauczyć, wyciągam dla siebie ile się da, poznając siebie coraz lepiej.