Wypalenie zawodowe czy przepracowanie?

Rok 2017 zaczął się dla mnie bardzo intensywnie. Nie skłamię jeśli powiem, że na własne życzenie. Od początku tego roku zakończyłam więcej projektów niż przez całe półrocze poprzedniego, a w 2016 też nie próżnowałam. Po prostu na rok 2017 mam ambitne cele zawodowe dot. pomnażania złotówek bo „dom ze zmierzchu” sam się nie wybuduje. Ale wyznam ci w sekrecie, czasami czuję się przemęczona. A może wypalona?

Dokładnie w lutym zaliczyłam pierwszy zjazd psychiczny. Nie, że pierwszy w życiu ale pierwszy od dawna. Weekend off, bez komputera (a komputer to przecież też moja praca) i przeszło. Uwielbiam to co robię ale nie ukrywam, że w branży kreatywnej jest coś ważniejszego niż same umiejętności. Praca koncepcyjna. Ileż ja się muszę nazastanawiać zanim zacznę cokolwiek projektować.

Ale łatwe do wykonania tylko w teorii.

Nasza nowa marka Monkey Business | mnkb™ jest teraz w fazie wzrostu więc nie chcę się zatrzymywać żeby odpoczywać. Nie chcę przyhamowywać. Chcę pracować jak najwięcej po to by za rok-dwa już rozhulana sama się napędzała. Dokładnie tak jak teraz agencja Ctrl Alt Create, która po niespełna 4 latach działalności bije rekordy w rozmiarach zleceń, a uwierzcie mało w tym mojej zasługi jeżeli chodzi o promocję.

I ja ostatnio siedzę sobie na fejsie żeby trochę pochillować i blog podpromować, a tu w jednej z grup (czy już nie wspominałam, że to nieskończone źródło tematów na posty blogowe?) czytam post w stylu:

„Dziewczyny czy wy kiedyś byłyście tak przepracowane i zmęczone, że chciałyście rzucić pracę w cholerę? Bo czuję się taka wypalona, że sama już nie wiem.”

Uderz w stół, a złotą radę dostaniesz.

„Tak. Odeszłam z korpo teraz jestem sobie sama szefem, jest super. Nawet się nie zastanawiaj.”

„Woohooo rzuć to. Szkoda zdrowia. Odejdź, polecam.”

Z racji swojego zawodu i pomimo spontanicznego usposobienia, lubię jak ludzie podejmują przemyślane decyzje zawodowe, a jeżeli nawet na spontanie to ze świadomością ew. konsekwencji. Poczułam się więc w obowiązku powiedzieć „stop, hola, hola może jednak zmęczenie, a nawet przepracowanie nie jest najlepszym powodem do zmiany pracy?”.

Bo prawda jest taka, że nawet największe zmęczenie nie jest powodem do bezrefleksyjnego rzucenia pracy, zwłaszcza, że my dziewczyny to jednak lubimy być zmęczone, nieprawdaż? W innej też prędzej czy później się zmęczymy o ile w porę nie nauczymy się robić tzw. NIC.

Tak jak napisałam we wstępie czuję się przemęczona czy wobec tego powinnam sprzedać firmę i wrócić na etat bo może jednak nie nadaję się do pracy „na swoim”?

No po moim trupie.

Być może przeceniłam swoje możliwości i półroczna norma w 2 miesiące jest ponad moje siły ale żeby od razu zamykać firmę i rzucać wszystko w cholerę?

Nie będę tutaj pisała co robić żeby wypocząć bo spodziewam się, że skoro do mnie zaglądasz i nawet się lubimy, to co jak co ale leżeć do góry brzuchem i jeść pączki chyba potrafisz, hę? A jeśli nie to pliz, naucz się w końcu i najlepiej zacznij teraz.

Leżysz? To nie wstawaj. I czytaj dalej bo zaraz pojawią się mądrości♥

Dużo się nad tym zastanawiałam bo temat wypalenia zawodowego nie jest mi tak bardzo obcy i gdybym miała w kilku słowach powiedzieć skąd się bierze to chyba z permanentnego przepracowania.

Padam na twarz ale zamiast się zresetować pracuję dalej. W końcu po kilku tygodniach organizm powie STOP, będę próbowała odpocząć, a tu tzw. dupa. Odpoczynek nie pomoże. Nie zregeneruje. Jak mi się nie chciało, tak nie chce, a na myśl o pracy mam odruch wymiotny. Wówczas mogą pojawić się też pierwsze wątpliwości typu czy to praca dla mnie? a może powinnam ją rzucić w cholerę?

I mogłabym o tym pisać bo mądrować to się akurat lubię ale pomyślałam, że tyle mądrości ode mnie to może cię przytłoczyć i poprosiłam kogoś innego o „słowo” komentarza. Poznajcie Karolinę.

I jak teraz? Lepiej? Gorzej? Mam nadzieję, że nie jesteś wypalona. Ja raczej nie. Bo skutecznie się regeneruję i entuzjazm powraca.  Mam nadzieję, że u ciebie też wszystko OK.

Natomiast ten temat poruszam tak naprawdę z dwóch powodów.

Po pierwsze.

Uważaj na siebie.

Nie jestem strachliwa, a wręcz uważam, że nieśmiertelna zupełnie jakbym znowu miała 16 lat ale z tym wypaleniem to naprawdę najlepiej sprawdza się prewencja. Zatem jak piszę czasem pół żartem, pół serio, że tylko chill, a nawet fun to weź trochę sobie odpuść. Po ostatnim lutowym kryzysie nawet ja postanowiłam w weekendy być bardziej off żeby się odpowiednio resetować na ciele i na umyśle.

A po drugie.

Grupy na Fb są super. Naprawdę je lubię.

Jednak gdy następnym razem trafisz na podobne zapytanie „zmęczonej osoby” to powstrzymaj się przed doradzaniem. Nigdy nie wiemy w jakiej sytuacji jest ta, konkretna osoba, a wypalenie, wybór ścieżki zawodowej czy decyzja o zwolnieniu z pracy to już chyba grubsza sprawa niż wybór nazwy dla sklepu sprzedającego ekologiczne jabłka i gruszki. Jak nie potrafimy pomóc to przynajmniej nie pogarszajmy sytuacji.

A kto leżał, niech leży. Dzisiaj ku zdrowotności.

with L O V Ę♥

Pssss. Zajrzyj też na pracowity fanpejdż. Tam dla odmiany same bezeceństwa i tylko kilka mądrości.