Strach przed niepowodzeniem skutecznie powstrzymuje nas przed działaniem. Tymczasem zapominamy, że to nie strach powinnyśmy „leczyć”, a to co go wywołuje.
Najczęstszą reakcją ludzi na strach przed niepowodzeniem jest brak działania. I tak. Nie zakładają własnych firm, bo a co, jeśli się nie uda? Nie szukają lepszej pracy, bo lepsze zło znane, niż nieznane. Tkwią w nieudanych związkach, bo boją się, że kolejny będzie jeszcze gorszy (!). Lekarstwem jest próba przełamania strachu, w myśl zasady bój się i działaj, a tymczasem zapominamy, że to nie nad strachem powinnyśmy pracować, a nad jego źródłem.
Bo strach przed niepowodzeniem to objaw, nie choroba.
strach przed niepowodzeniem
strach przed niepowodzeniem: źródła
strach przed niepowodzeniem
1. Przekonania ograniczające zw. z niską samooceną
Idealnie podkręcają strach, co więcej są usprawiedliwieniem dla nicnierobienia, bo przecież na pewno nie dam rady, nie mam szans z innymi, nie potrafię sprzedawać. W takim towarzystwie faktycznie trudno o działanie i potencjalny sukces. Jak z tym walczyć? Opisywałam już to w osobnym artykule więc po prostu polecam i rekomenduję, przeczytaj.
2. Negatywne doświadczenia
Jak się nie bać, gdy na myśl o nowym przedsięwzięciu, przypominasz sobie ostatni projekt, który zakończył się porażką? Zaraz, zaraz. A może jednak niepowodzeniem? Co więcej obok niepowodzeń, które mamy wszyscy na koncie, pojawiają się przecież rozliczne, mniejsze lub większe sukcesy. Przypomnij je sobie. Może przebiegłaś maraton? Albo wygrałaś konkurs? A może zostałaś kiedyś wyróżniona za cokolwiek? Nie pozwól by jedno niepowodzenie, przysłoniło ci dziesiątki sukcesów. Lepiej? Na pewno.
3. Zasłyszane opinie
Twoja przyjaciółka próbowała i jej się nie udało więc dlaczego miałoby udać się tobie? Znasz takie myśli? Powody, dla których coś się nie udaje mogą być bardzo różne i to zarówno w formie czynników wewnętrznych (np. brak umiejętności zarządzania projektami, nazbyt ryzykowne lub zbyt ostrożne działanie etc.), jak i zewnętrznych (np. niewłaściwy czas, brak odpowiednich środków finansowych lub przeinwestowanie etc.). Dlatego. Brak sukcesu kogoś innego, nie przesądza i o twoim, podobnie jak sukces innych, nie gwarantuje twojego. Ale. Czy nie lepiej wzorować się na tych, którym się udało, niż rozpamiętywać cudze niepowodzenia?
4. Ograniczone fundusze
Często pieniądze powodują brak poczucia bezpiczeństwa i brak poczucia sprawczości. Ale co zawsze powtarzam, niech brak pieniędzy, nie powstrzymuje cię przed ich zarabianiem.
Oczywiście wszystko zależy od twojego pomysłu na biznes, bo faktycznie bardzo innowacyjny start-up potrzebuje ich więcej, niż firma oparta na usługach. Ale. Sposobów pozyskania funduszy jest wiele, od dotacji, przez konkursy na innowacje, crowdfunding czy niskoprocentowane pożyczki więc to nie jest tak, że nie masz możliwości. Masz ich kilka, musisz je po prostu rozważyć.
A ogólnie jestem zwolenniczką startu bez ponoszenia nadmiaru kosztów, zanim nie przetestujesz samego pomysłu. Gorąco zachęcam cię również do przeczytania tego artykułu, bo ja też kiedyś miałam cel zawodowy, którego nie zrealizowałam przez brak środków. W zamian zrealizowałam dziesiątki innych. Ty też możesz.
strach przed niepowodzeniem
na zakończenie
strach przed niepowodzeniem
Jak widzisz kto nie chce działać, zawsze znajdzie usprawiedliwienie. Pytanie tylko czy całe życie chcesz się usprawiedliwiać. Chcesz? Nic mi do tego, to przecież twoje życie i twoje wybory. Nie chcesz? Przeczytaj ten tekst jeszcze raz, popracuj nad źródłem swojego strachu i działaj. Bo o działanie w tym wszystkim chodzi.
with L O VĘ
magda
A jeżeli dla odmiany masz ochotę na same bezeceństwa i tylko kilka mądrości, polub mnie na Facebooku. Znajdziesz tam dużo śmiechostek, mało konkretów i wszystko co trzeba wiedzieć, aby być na bieżąco z moimi poczynaniami, o!
47 Komentarze
on Strach przed niepowodzeniem to „objaw”, nie „choroba”.
POROZMAWIAJMY
Bardzo najbardziej chcę poznać Twoje zdanie w temacie. Zostaw komentarz.
Że perfekcjonizm jest wrogiem efektywności wszystkie wiemy. Nie sposób się nie zgodzić. W końcu zabiera ci swobodę działania. Zabiera też wolność bo przez …
Jest niedziela, Dzień Pracoholików porozmawiajmy zatem o marnowaniu czasu. Bo kto nam zabroni? Napisała do mnie ostatnio jedna z czytelniczek, biorąca udział …
Jestem leniwa, jak to zmienić? to bardzo często zadawane pytanie wyszukiwarce Google. I ja nie mogę przejść obok tego obojętnie. Gdyż. Otóż. Ponieważ. …
Jak dobrze, że udało mi się już pozbyć tego strachu, o którym piszesz! Dzięki temu udało mi się założyć mojego bloga 😀 Co prawda ciągle zdarzają mi się momenty, kiedy zastanawiam się, czy nie lepiej zamknąć buzię, kiedy słyszę jakąś złośliwą opinię, ale ogólnie daję radę!
To doskonale 🙂 Przypuszczam, że w zawieszeniu jest nadal ogrom blogów, które ze strachu, być może nigdy nie zostaną pokazane światu.
bardzo mnie zmotywowałaś tym tekstem do przełamania się!
Ja zawsze boję się przed pewnymi nowymi projektami niepowodzenia, ale zawsze przypominam sobie ile rzeczy już mi się udało i to jakoś pcha mnie do przodu! 🙂
Masz bardzo dużo racji, znam takie osoby które tkwią w takim zamkniętym kole
Coś jest na rzeczy z tym strachem. Wiem że jest. Zdaje sobie sprawę z jego istnienia i negatywnego działania na moją osobą. Próbuję z tym walczyć, problem jednak w tym że nie udaje mi się. Wierzę jednak że kiedyś się uda. Tylko kiedy …? A może to faktycznie tylko usprawiedliwienie, pewnie tak….
A jakie jest źródło Twojego strachu? Znajduje się na ww. liście?
Ja sama nie wiem o co mi chodzi, że nie działam. Mam chęć, wierzę, fundusze też się znajdą, kurczę, chyba sama sobie to ograniczenie stawiam przez to, że nie do końca wiem co chcę osiągnąc. Brak mi sprecyzowanego celu.
I jak pięknie odpowiedziałaś sobie Magda na własną wątpliwość 🙂 A jeżeli masz problem z ustaleniem celu, napisz do mnie maila, chętnie pomogę Ci go doprecyzować.
U mnie zazwyczaj bierze górę pierwszy z powodów, ale często też drugi 🙁 Staram się z tym walczyć, zwłaszcza teraz, gdy moje stanowisko pracy ma zmienić się na objęte o wiele większą odpowiedzialnością. Często nawiedzają mnie myśli, że NIC mi się do tej pory nie udało i że nie mam nic, co mogłabym światu zaoferować. Wiem, że to głupie i nieobiektywne, ale jak do tej pory nie udało mi się wyrzucić z głowy tego upierdliwego głosiku, który przed każdym działaniem mówi „to za trudne”, a jeśli cokolwiek mi się uda, mówi: „to nic takiego, każdy inny dałby radę”, albo „wcale nie było tak dobrze”. No, ale staram się robić coś, nie myśleć o tym i iść na przód, bo cóż innego pozostaje? Nie położę się przecież i nie umrę. 😉 Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się szczerze pomyśleć dobrze o samej sobie. To by było coś.
Z jednej strony przykro mi czytać Twój komentarz, z drugiej jednak się cieszę. Przykro – bo widzę, że męczy Cię wewnętrzny sabotażysta, ale cieszę się, bo działasz pomimo.
Gratuluję awansu i od razu wpisz sobie na listę sukcesów, bo pamięć bywa zawodna. Następnym razem, gdy dopadnie Cię zwątpienie we własne możliwości, po prostu je sobie przypomnij.
Strachu przed działaniem jakoś tak nigdy nie odczuwałam, ale za to zawsze bałam się stagnacji, to jak przepuszczanie czasu przez palce, niewykorzystywanie pojawiających się okazji. 🙂
Ja od zawsze mam takie przekonanie, że co mnie zabije to stagnacja lub nuda 😉
Dokładnie tak, zawsze muszę działać, jak znudzi mi się jakaś dziedzina, czuję, że już wszystko z niej wyciągnęłam dla siebie, bez żalu przechodzę na inną. 🙂
Strach przed działaniem to jedna sprawa, bardzo ograniczająca i niwecząca wiele fajnych pomysłów. Z drugiej strony, warto realnie ocenić sytuację i swoje możliwości. Czasem bardzo chcemy uwierzyć w siebie, trochę na zasadzie „Mogę zostać kimkolwiek chcę”. No niestety zazwyczaj to nieprawda.
A masz Kasia konkretny przykład kiedy „zazwyczaj to nieprawda”?
Zawsze staram się wykorzystać swój potencjał, chyba wolę nawet działać niż trwać w stagnacji:) to właśnie brak działań chyba mnie najbardziej demotywuje
Wszystko się zgadza, tylko też można działać w utartych schematach i strach ominąć, choć bez szans na rozwój, a można próbować nowych rzeczy i wówczas najpewniej strach się pojawi, ale jakże piękne perspektywy się przed nami rozpościerają 🙂
Ja bym wręcz powiedziała, że strach przed niepowodzeniem to objaw dojrzałości.
Byłaby to nawet ciekawa myśl, gdybyś jednak napisała więcej, bo póki co to rzucona myśl i tylko nie wiadomo czy kapiszon, czy prawdziwa bomba. Także jeśli możesz rozwiń myśl, dzięki 🙂
Dodałbym jeszcze strach przed oceną, reakcją otoczenia.
Jak to było? Wiem – Nasze wymarzone życie jest zazwyczaj po drugiej stronie strachu
Bardzo w punkt.
Strach nie jest zły. To nasza ochrona przed robieniem głupot. Ważne aby nas nie ograniczał
Jak to mówią, kto chce znajdzie sposób, kto nie chce znajdzie wymówkę.
Dzięki Gosia za komentarz, ale porównywanie strachu do wymówki to chyba jednak nazbyt duże uproszczenie.
Jak zwykle mądrze i inspirująco. Ja właśnie ciągle myślę o własnym biznesie ale obawa przed utrata pewnej wypłaty mnie powstrzymuje
Nie musisz od razu rezygnować. Możesz pracować na umowę, a pomysł na biznes rozwijać w ramach projektu pobocznego. Na pewno będzie rozwijał się wolniej, bo w międzyczasie, ale będziesz przynajmniej miała szansę go przetestować, bez rezygnacji z poczucia bezpieczeństwa finansowego.
Znam to…. strach przed niepowodzeniem, przed opiniami innych, przed samym sobą…. u mnie jeszcze ten etap nie minął o boję się, że prędko nie minie. Nie należę do osób odważnych jednak chciałabym się go już pozbyć 🙁
A jakie jest Natalia źródło tych strachu? Obawiam się, że bez doprecyzowania nie masz szansy na pozbycie się strachu.
Bardzo cenny tekst. Warto przełamywać ten strach, żeby realizować swoje cele i marzenia.
Warto rozpoznać z czego wynika, a wtedy łatwiej będzie go ograniczyć.
Strach przed niepowodzeniem jest ogromny, zwłaszcza jak się już w zyciu poniosło jakąś porażkę. Ale strach nie może wykluczyć nas z drogi do spełniania marzeń.
A to Ciebie Sandra zapraszam jednak tu >> https://dopracowani.pl/2018/09/09/porazka-a-niepowodzenie/
Zgadzam się z tym wszystkim i w zasadzie muszę przyznać że jeden z tych punktów mnie dotyczy, chyba muszę zacząć nad tym pracować 😉
A zdradzisz Inga który?
Bardzo mądrze piszesz. Ja tylko mogę dodać, że często ludzie, którzy dopięli swego i rozwinęli swój świetnie prosperujący biznes sami mają na swoim koncie jakieś porażki i niepowodzenia. Jednak to właśnie z tych niepowodzeń wyciągnęli wnioski, zobaczyli co robili źle, czego nie robili i znaleźli przyczyny nad którymi zaczęli pracować. Biznesu trzeba się nauczyć 🙂
Otóż, otóż.
Wszystko to jest prawda! Sprawdzone na własnym sobie 😉
Trafne spostrzeżenia, dobry tekst !
Ehh, to mnie- jestem mistrzem wymówek :/.
Ale tym razem to nie o wymówkach. O strachu.
Strach w moim przypadku jest papierkiem lakmusowym. Im większy tym wiedza że to co robię jest ważne dla mnie. Wtedy siadam i sprawdzam czego się obawiam i rozwibruje problemy. Strach to naturalny mechanizm obronny, który musi nam pomagać a nie blokować.
A co z projektami, którym np. z racji biegłości i wcześniejszych doświadczeń nie towarzyszy strach? Są mniej ważne? Bo myślę sobie, że to o czym piszesz dot. rzeczy, które robisz pierwszy raz.
Zazwyczaj nowych, ale nie zawsze to również zależy co tym razem jest do zyskania bądź stracenia. Każda sytuacja jest inna. A jeżeli chodzi to rzeczy „codzienne” to rzeczywiście raczej nie mam obaw.
Magda jestem dużą dziewczynką już 40 macha do mnie z ganku ;). Powiedziałam sobie tak: jak nie teraz to kiedy? Założyłam swoje miejsce w sieci, jestem tam z moimi wadami i zaletami. Zauważyłam że ludzie mnie lubią, a wiesz dlaczego? Bo ja polubiłam siebie. Ściskam mocno i częstuję się pączkiem 😙
Ja również jestem dużą dziewczynką i mam podobne spostrzeżenia 🙂