Kiedy zakładasz własną firmę, niezależnie od jej rozmiarów zawsze w tyle głowy pojawia się myśl dotycząca pieniędzy. Co więcej właśnie obawa przed ich brakiem, zgodnie z zasadą „a kto to w ogóle kupi?” powoduje, że ten krok odkładamy w czasie. Często w ogóle rezygnujemy z marzeń przedkładając bezpieczeństwo finansowe wynikające z pracy na etacie, nad niezależność, którą daje własna działalność. No właśnie pieniądze. To chyba oczywiste, że za wykonaną pracę należy się zapłata. Dlaczego zatem tak trudno upomnieć się gdy klient zwleka z realizacją płatności?
.taka sytuacja
Naprawdę wiele można o mnie powiedzieć ale na pewno nie to, że cechuje mnie brak pewności siebie. Znam swoje mocne strony, znam też słabe. Co mocne-eksponuję, co słabe-rozwijam i mam się z tym całkiem dobrze. Próżno szukać dla mnie tematu tabu. A jednak.
Tak to zwykle bywa gdy prowadzisz własną firmę, że najczęściej rozliczasz się w oparciu o FV. Kto pracuje na własny rachunek z całą pewnością wie, że termin realizacji to bardzo umowna data, a czasy jej bezwzględnego dotrzymywania, odeszły w niepamięć. I mnie problem nieterminowych płatności dotyczy, chociaż próbowałam już najróżniejszych sposobów aby zachęcić klientów do terminowej realizacji przelewów. Stałych klientów udało mi się „wyedukować”. Nagminnie pojawia się problem z nowymi.
Kilka dni temu minął termin płatności jednej z wystawionych przeze mnie faktur. Standardowo pierwsze przypomnienie wysyłam po ok. 3 dniach. Tak też postanowiłam uczynić i dzisiaj. Zaczęłam pisać wiadomość i szok. Pierwsze słowo brzmiało, mniej więcej tak:
.przepraszam
No niech mnie piorun strzeli i krew nagła zaleje. Co się ze mną dzieje? Przepraszam? [!sic] Natychmiast usunęłam wiadomość i zaczęłam raz jeszcze. Wysłałam. Słowa przepraszam adresat nie przeczytał. Ja natomiast w odpowiedzi zostałam przeproszona dwukrotnie [jeden raz wystarczyłby w zupełności].
I całkiem pozytywny jest to obrót spraw ale niesmak pozostał. Skąd w mojej głowie pojawiło się to przepraszam? Za co? Że wystawiłam fakturę? Że zrealizowałam zlecenie w terminie? Że klient zamieścił je na swojej stronie i czerpie profity?
Co ciekawsze. Nigdy nie mam problemów z dokonaniem wyceny projektu. Nigdy nie konkurowałam ceną i nie ceną zdobywałam klientów. Otwarcie rozmawiam o pieniądzach i nie stanowi to dla mnie tematu tabu. Nie zazdroszczę innym, że mają więcej i nie czuję się lepsza, gdy ktoś ma mniej. Zatem skąd ta nagła chęć przepraszania?
Jedyny powód jaki przyszedł mi do głowy to zbliżające się terminy płatności podatków, a że rozliczam się w systemie półrocznym to jest to kawał pieniądza i smutek trochę mi doskwiera. Faktycznie, co 6 miesięcy bardzo uważnie przyglądam się terminom realizacji moich faktur. To najbardziej prawdopodobny powód mojej chwilowej niedyspozycji umysłu. I hope. Innych powodów nie biorę pod uwagę – eee WYPARCIE.
Bo widzisz pomimo, że zaliczam się do osób przebojowych i biznes prowadzę już kilka lat i u mnie zdarzają się chwile zwątpienia. Nie jestem robotem. Potraktujmy to jednak jako incydent. Chwilę słabości. Nagłe zaćmienie. Czuję, a nawet wiem, że nie jestem w tym odosobniona dlatego postanowiłam zgłębić temat pieniędzy na blogu, w końcu specjalizuję się w sprzedaży. A tymczasem mam tylko jedno pytanie:
.a ty za co ostatnio przepraszałaś?*
*Proszę pisać, będzie lanie. Sama też zasłużonego klapa przyjmę.
5 Komentarze
on .przepraszam.
POROZMAWIAJMY
Bardzo najbardziej chcę poznać Twoje zdanie w temacie. Zostaw komentarz.
Gdy przechodzimy na swoje, po latach pracy w korporacji i to również na kierowniczych stanowiskach, często naszą ambicją jest „zbuduję własną korporację”. …
Prowadzisz własną firmę? Zdarzyła ci się kiedyś sytuacja, w której nie chciałaś podjąć się zlecenia, ale nie potrafiłaś odmówić? Przybywam z pomocą. …
Rok 2017 zaczął się dla mnie bardzo intensywnie. Nie skłamię jeśli powiem, że na własne życzenie. Od początku tego roku zakończyłam więcej …
Myślę czasami, że to nasze „przepraszam”, to taki grzecznościowy przerywnik. Ono ma tak wiele intonacji i taki różny wydźwięk. Może przepraszamy z przyzwyczajenia, bo od dziecka uczą nas tego, żeby trwać właśnie w tej „przepraszającej” postawie, a walka o swoje prawa jest nie na miejscu, bo biorą nas od razu za osobę awanturniczą i pazerną? Takie postawienie normalności na głowie …
Zgadzam się w 100% niezmiennie jednak w głowie mam jedno pytanie: „po co?” skoro można po prostu postawić przecinek. Łapię się co krok na tym przepraszaniu ale poprzysięgam walkę sama ze sobą 🙂
[…] oszacować w oparciu o historyczne dane, ile zarobisz dzięki temu jednemu, stałemu klientowi. A i terminy realizacji przelewów są bardziej […]
Ja to zdecydowanie za często przepraszam, że żyję. Muszę się tego oduczyć. Bo jak nie, to doprowadzi mnie to jedynie donikąd.
I właśnie obaliłeś stereotyp, że to tylko domena kobiet <3 Ale nie przepraszaj. Taka postawa nic nie daje, a tylko ogranicza. Faktycznie ślepy zaułek.