Działania bezcelowe co do zasady skazane są na niepowodzenie. Dla wygody czasami nazywamy je marzeniami więc w sferze marzeń pozostają przez lata. Ja też mam swoje marzenia. Jednym z nim jest wyszkolenie Bombura. Gdy o tym piszę już widzę oczami wyobraźni jak podaje mi przysłowiowe „kapcie”. Zatem zamiast marzyć wyznaczam cel który zapoczątkuje cykl wpisów #BOMBUR NA CELOWNIKU. Czas na działanie. Czas na realizację.

Jak to zwykle bywa należy zacząć od ustalenia konkretnego celu, wiecie takiego SMART-mądrego. Zamiast tłumaczyć na czym to polega po prostu opiszę jak to działa na konkretnym i prawdziwym przykładzie. Z życia. Mojego i bomburowego.

Cały cykl będzie składał się z 4 odcinków – jak w miniserialu. Każdy będzie obrazował jeden ze standardowych etapów sesji coachingowej przeprowadzanej zgodnie z modelem GROW.

Pierwszy etap procesu sponsoruje literka G. G jak określ swój cel aby móc go zrealizować.  Wszystko to ma przybliżyć ci ideę coachingu i istotę doprecyzowywania celów.

Jak wam się podoba mój cel? Bo mi nie. Nawet bardzo nie. Stawiając go w takiej formie czyli ogólnikowo i pozostawiając niedookreślonego skąd będę wiedziała, że już go zrealizowałam? Co więcej pomimo, że to mój cel sama jeszcze nie wiem co tak naprawdę mam na myśli mówiąc o „wyszkoleniu”.

Aby ułatwić zadanie muszę zadać sobie kilka pytań.  Lubię ze sobą rozmawiać więc nie mam z tym problemu [ew. właśnie w tym celu można skorzystać z pomocy coacha].

Zobacz, że lista pomaga mi sprecyzować moje wyobrażenia co do wyszkolonego Bombura. Zwróć jednak uwagę, że niektóre punkty określiłam przez negację np. nie skacze, nie podgryza domagając się pieszczot za każdym razem gdy w drzwiach stają goście. Idąc tym tropem jeżeli witając gości z radości siknie im się na buty mój cel zostanie osiągnięty. W końcu nie będzie skakał i podgryzał. Oczywiście nie jest to prawdą dlatego muszę jeszcze zgłębić temat.

Skoro wiem czego nie chcę, muszę dowiedzieć się czego chcę.

GROW – jeden z najpopularniejszych modeli stosowany w trakcie trwania sesji coachingowej. Stanowi akronim, który składa się na 4 etapy procesu:

G [goal] – na skutek pytań stawianych przez coacha klient definiuje swój cel długo- i krótkoterminowy który będzie stanowił przedmiot danej sesji i całego procesu coachingowego.

R [reality] – etap określenia stanu faktycznego „tu i teraz” na drodze do realizacji postawionego celu.

O [options] – tzw. generator pomysłów, opcji, sposobów na realizację celu. Jak zawsze Coach zadaje pytania, a klient poszukuje odpowiedzi. W sobie.

W [way forward] – etap w trakcie którego tworzony jest plan działania. Jak będzie wyglądał i co będzie stanowiło pierwszy krok zależy od klienta. Wiem już jaki mam cel, co zrobiłem do tej pory aby go osiągnąć, jakie jeszcze mam możliwości więc teraz muszę je krok po kroku wdrażać.

SMART – sposób formułowania celów stanowiący akronim 5 cech poprawnie postawionego celu.

S [specyfic, simple] – cel powinien być jasny, jednoznaczny i precyzyjnie sformułowany bez miejsca na swobodną interpretację czy też różnego rodzaju domysły.

M [measurable] – niezależnie od tego jaki miernik wybierzemy cel musi być mierzalny czyli posiadać system określający poziom jego realizacji.

A [achievable] – tylko cel ambitny ale możliwy do realizacji stanowi motywację do działania. To co jest nieosiągalne nie tylko nie motywuje ale i blokuje jakiekolwiek działania więc niech pozostanie w sferze marzeń.

R [relevant] – cel musi być ważny/istotny. Nie dla mnie. Nie dla koleżanki. Dla ciebie dopracowany-Czytelniku. Błahe, nieistotne cele nie dają „kopa” do działania. Nie trać na nie czasu.

T [time-oriented, timely] – twój cel powinien być określony w czasie. Każdy sam wyznacza sobie termin realizacji celu. Co istotne sam też pilnuje aby termin został dotrzymany.

Pytanie do ciebie. Dostrzegasz różnicę? To idziemy dalej.

To sobie porozmawiałam.

Na marginesie istnieją również wariacje nt. celów SMART[ER]. Gdzie E definiuje poziom ekscytacji perspektywą realizacji celu, a R obowiązek jego zapisania.  Ja jestem już bardzo podekscytowana, a zapis…

W ten sposób mój cel długoterminowy został rozbity na mniejsze, krótkoterminowe. Powinnam teraz określić czym zajmę się w pierwszej kolejności. Oczywiście po odpowiedź udałam się do wnętrza siebie, a wynikiem tej wycieczki jest SMART cel nr 1 czyli na ten moment najbardziej zależy mi na nauczeniu Bombura chodzenia na luźnej smyczy. Cel zostanie zrealizowany gdy smycz nie napnie się niezależnie od jej długości i okoliczności. Szacunkowo chciałabym nauczyć go tego w ciągu 2 miesięcy. Jest to dla mnie priorytet ponieważ siłowanie na spacerach jest dla nas obojga prawdziwym utrapieniem i pozbawia mnie radości ze wspólnie spędzanego czasu poza domem. Ten termin jest jak najbardziej realny – byliśmy już w psim przedszkolu i tam ktoś mądrzejszy ode mnie potwierdził, że jest to standardowy czas nauki.

Oczywiście muszę podkreślić, że poszczególne cele krótkoterminowe [składowe] bardzo mocno doprecyzowałam już na etapie definiowania długoterminowego dlatego poszło mi z nim całkiem sprawnie. Może się jednak zdarzyć i miej to na uwadze dopracowany-Czytelniku, że ten cel również będzie wymagał odpowiednio długiej sesji Q&A.

Naprawdę nigdy nie warto iść na skróty. Skrót może się zemścić. Złamaną nogą i udaremnieniem wysiłków.

W kolejnym wpisie z cyklu #BOMBUR NA CELOWN!KU dowiesz się jakie są moje dotychczasowe doświadczenia w temacie szkolenia psów. Odcinek ten będzie należał do literki R. Bo moim celem nie jest ustanowienie cele, a jego realizacja dlatego muszę ustalić konkretny plan działania.

Będziesz ze mną?