Czy to dobry czas na drugą część tekstu o najczęściej pojawiających się BuJo-obiekcjach? Moim zdaniem najlepszy, zapraszam!

Inspiracją do tego postu były komentarze, pod pierwszą częścią tekstu o obiekcjach co do planowania z Bullet Journalem oraz pytania czytelniczek, zadawane w związku z moim kursem, Lazy BuJo – dla przedsiębiorczych i/lub blogujących dziewczyn z deficytem czasowym.

>> PRZECZYTAJ TAKŻE BuJo – obiekcje cz.1

Na wstępie jeszcze raz podkreślę, że nie jest moją misją namawianie cię do tej, konkretnej formy planowania. Dla mnie najistotniejsze jest aby każda z nas, planowała w zgodzie ze swoim priorytetem. Po prostu. SWOIM, a nie szefowej, męża, żony, przyjaciółki, teściowej i kto tam jeszcze stara się w te TWOJE priorytety ingerować.

A moim zdaniem, dostępne na rynku planery, nie dają na to przestrzeni, bo jednak narzucają sporo ograniczeń funkcjonalno-wizualnych przez co, wpisujesz się w ramy twórcy planera, zamiast tworzyć własne. A po co się ograniczać, hę? Do sedna.

>> NAUCZ SIĘ planować w zgodzie ze swoim priorytetem

Absolutnie to rozumiem, bo też nigdy nie lubiłam swojego charakteru pisma. Przekonałam się jednak, że połowa sukcesu to odpowiednie przybory do pisania. Zatem. Polecam i rekomenduję pióro i/lub bardzo cienki cienkopis (0,1 mm).

Jeżeli natomiast zależy ci na pięknych nagłówkach, po prostu napisz je wybranym krojem pisma na komputerze, a później przerysuj lub wydrukuj i wklej do swojego planera. W odpowiedzi na tę obiekcję w kursie Lazy BuJo, oprócz przykładowych rozkładówek, przygotowałam też wiele gotowych szablonów oraz kilka wskazówek jak je samodzielnie tworzyć – to tak btw.

Pytanie to w różnych wariacjach pojawia się wybitnie często, również w wersji: „Kupiłam dosyć drogi notes, nie chcę go zniszczyć”.

Absolutnie mnie to nie dziwi, bo jeżeli ktoś lubi papier i analogowe formy planowania to całkiem często ma problem z postawieniem pierwszej kropki. Zatem. Napiszę wprost. Błędy pojawią się zawsze i u każdego. Ale.

Większość moich błędów i próba ich zatuszowania są głównym powodem dla tworzenia sprytnych bujohack’ów. Bo myślisz, że skąd pomysł na doklejane skrzydełko z powtarzającymi się zadaniami, dzięki któremu nie muszę przepisywać ich codziennie, co tydzień, co miesiąc. Po prostu. Nabazgrałam, a że żal mi było stracić stronę, wyrwałam, przecięłam na pół i dokleiłam do innej↓

Pff. Sam papier, którym robię wyróżnienia, początkowo niemal w 100% miał za zadanie ukrywać moje błędy więc, jak sama się domyślasz – było ich sporo. Jednak błąd zatuszowałam, spodobało mi się i teraz jest stałym elementem mojego planera. Ogólnie ogromnym sprzymierzeńcem są też samoprzylepne karteczki przydatne w tworzeniu struktury planera, washi tape czy zmazywalny długopis.

W swoim planerze stosuję zasadę 60:40, którą gorąco polecam. Z całego wolnego czasu (wolnego czyt. już po uwzględnieniu snu, ćwiczeń, zabawy z dzieckiem i in. rzeczy, których planować nie chcesz, bo są twoją codziennością) zaplanuj 60% czasu, a nie 100%. Przykład. Masz do dyspozycji 4h? Rozplanuj 60% czyli 2h 24 min.

Pozostała część twojego wolnego czasu (40%) to margines, który wypełnia właśnie spontan lub niedoszacowanie czasu realizacji albo inne zdarzenia losowe, na które nie masz wpływu typu spadek nastroju, ból głowy etc.

Zdradzę jeszcze jeden sekretny sekret. Wieść niesie, że jeżeli nawet coś zaplanujesz, a nie ma to deadlinu z konsekwencją w postaci utraty życia czy pracy to pamiętaj, że jako osoba samodzielna, możesz swoje plany zmieniać. Przeczuwam, że świat wówczas nie runie. Dlatego. Czy tylko zgodnie z moją logiką lepiej mieć plan i nawet go zmodyfikować, niż nie mieć w ogóle i dopiero w niezagospodarowanym czasie, zastanawiać się co z nim zrobić? ♥

Pracochłonność ma nieco związek z czasochłonnością, o której pisałam w pierwszej części wpisu, ale nie do końca.

Cała istota lazy-stylu, który sama stosuję i do którego zachęcam, opiera się na dwóch filarach. Planer ma być funkcjonalny, a jednocześnie ciekawy wizualnie bez konieczności nadmiernego zaangażowania czasowego. To styl, w którym nie ma zbędnych elementów i nieprzemyślanych działań. To styl, w którym każdy element pełni jakąś funkcję. Dlatego.

Dostaję od dziewczyn sporo wiadomości na Instagramie, że mój Bullet Journal bardzo im się podoba, „ale ja nie mam talentu, nie potrafię tak jak Ty, to chyba dużo pracy żeby tak precyzyjnie rozrysować tabele” etc. Otóż nie należę do nazbyt skromnych, ale uczciwie powiem, że raczej nie rozpatrywałaby tego stylu prowadzenia BuJo w kategoriach talentu, a bardziej sprytu.

Bo naprawdę stosunkowo łatwo i przy niewielkich nakładach czasowych można zrobić ozdobne nagłówki, narysować prostą tabelę i wykorzystać papier by stworzyć struktury, a to właśnie robi wrażenie, choć pracochłonne nie jest. Spróbuj.

A jeżeli potrzebujesz pomocy, bo chciałabyś, ale nie wiesz od czego zacząć. Albo. Już wykorzystujesz zwykły notes w codziennym planowaniu, ale chciałabyś go podkręcić wizualnie lub zaoszczędzić trochę czasu przy rozpisywaniu poszczególnych rozkładówek – zapraszam. Trwa sprzedaż mojego kursu, a jest tak merytoryczny i wizualnie atrakcyjny, że naprawdę myślę, że sądzę, że warto.

I tak, to już ostatnia część BuJo – obiekcji, ale oczywiście jeżeli masz jeszcze inne, które powstrzymują cię przed rozpoczęciem planowania, napisz w komentarzu. Uroczyście oświadczam, odpowiem na wszystkie. Ku chwale efektywnego planowania♥