Tak się szczęśliwie składa, że w minioną sobotę, celebrowałam (hucznie!) 3. urodziny pracowitego bloga. Korzystając z tej okazji zabieram cię w podróż do przeszłości. Zapraszam!
Trzy lata to dużo, choć jednak mało. Sporo udało mi się już zdziałać, ale ogrom pracy jeszcze przede mną. Cieszę się na tę perspektywę, mam nadzieję, że będziesz ze mną, hę? A tymczasem wróćmy do początków.
zarządzanie projektami
2012
Pomysł na pracowity blog, zrodził się w mojej chorej głowie już w 2012 roku. A konkretnie. Niewiele osób wie, ale były to czasy, gdy miałam ogromną zajawkę na jazdę na longboardzie. Wraz z moim przyjacielem – Łukaszem, upodobaliśmy sobie freeride, dużo jeździliśmy, spotykaliśmy się też z innymi zajawkowiczami. Pewnego, pięknego dnia, przy okazji zawodów – trafiliśmy do Czech. Poznałam tam ogrom pasjonatów, a wśród nich Patrycję Tyszkę.
Patrycja już wtedy prowadziła swojego bloga o modzie, urodzie i makijażu, który z powodzeniem prowadzi do dzisiaj więc jej pierwszej, jako tej obeznanej z blogosferą – zdradziłam, że myślę o założeniu własnego bloga. Zgodnie z pierwotną koncepcją, miał to być blog adresowany głównie do aktywnych zawodowo dziewczyn, gdzie skupię się na temacie czerpania przyjemności i satysfakcji z pracy, bo już wtedy widziałam (a pracowałam wtedy w korporacji), że to drażliwy temat i zbyt wiele osób męczy się pracując, zamiast świadomie planować swoje cele zawodowe i mieć realny wpływ na przebieg swojej kariery.
Patrycja stwierdziła, że super. Ja stwierdziłam, że super. Temat zawiesiłam na kolejne 2 lata.
zarządzanie projektami
2014
Rychło, bo w 2014 roku wzięłam się ostro do pracy nad blogiem. Stworzyłam całą koncepcję, strategię rozwoju na najbliższe lata, wybrałam nazwę, rozpisałam kategorie, przygotowałam dziesiątki tematów do każdej z nich. Piff. Paff. Pfff. Zbudowałam stronę, która – powiem nieskromnie, ale zgodnie z prawdą – i wtedy, i dzisiaj wywołuje efekt wow zarówno wśród czytelniczek, które często stają się moimi klientkami, jak i agencji zainteresowanych współpracą z wykorzystaniem tego bloga jako medium.
I być może pomyślisz teraz: Magda, o co ci chodzi – to super! A ja niestety muszę napisać, że to jeden z największych fuck-up’ów w moim życiu. Bo jeżeli zwrócisz uwagę na daty to zauważysz, że od momentu rozpoczęcia prac nad blogiem, do dnia w którym ujrzał światło dzienne (26.01.2016) – minęły kolejne 2 lata.
Co tu dużo mówić. Od momentu zrodzenia się koncepcji (2012) do jej wdrożenia minęły w sumie aż 4 lata. To dłużej niż czas, w którym faktycznie blog działa (3 lata).
Ja wiem, że jestem perfekcjonistką na odwyku. Wiem, że zawsze od siebie dużo wymagam. Wiem, że aspekt wizualny jest dla mnie bardzo ważny, a najbardziej uwielbiam wszystko co ładnie i mądre. I ja mam świadomość, że ten blog jest przemyślany, konsekwentnie rozwijany, a niektórzy – patrząc z boku – robią wielkie oczy z wrażenia. Ale. Jednocześnie wiem, że mogłam datę premiery spokojnie przesunąć o jakieś 20 miesięcy, wystartować z fajnym blogiem, a strategię, misję i wszystko inne – dopowiadać w trakcie.
Dlaczego tego nie zrobiłam?
zarządzanie projektami
zarządzanie projektami
Pracując w korporacji, brałam udział w wielu ogromnych projektach jak np. stworzenie wewnętrznego CRM czy zmiana modelu zarządzania więc naprawdę, miałam umiejętność zarządzania projektami w małym palcu. Było dla mnie oczywiste, że projekt to zadania, ryzyka, budżet, harmonogram, zasoby, narzędzia. Ale. Tworząc tego bloga w ogóle o tym nie pomyślałam. Nie skojarzyłam, że blog to przecież mój prywatny, ale nadal projekt. I tak samo powinnam nim zarządzać.
Moim zdaniem to właśnie brak harmonogramu spowodował, że praca nad dopinaniem szczegółów, trwała tak długo. Nie miałam ram czasowych więc też specjalnie się nie spinałam, wiadomo.
Gdybym działała zgodnie ze znanym mi schematem – do takiej obsuwy nigdy by nie doszło. Jednocześnie wiem, że podobnych historii jest mnóstwo i doświadczyła ich w zasadzie każda osoba, z którą na ten temat rozmawiałam. Nie mówię tu o czasie realizacji, ale ogólnie o różnych wtopach, błędach, niedociągnięciach, opóźnieniach, którym można było zapobiec.
zarządzanie projektami
fuck-up
Prawda jest taka, że niezależnie od kategorii, fuck-up’y łączy jedna rzecz – w większości przypadków można ich uniknąć. Wystarczy umiejętność zarządzania projektami, które w tej podstawowej wersji zakładają m.in. stworzenie harmonogramu i zabezpieczenie się przed ew. kłodami pod nogą.
O tym i o całym procesie zarządzania projektami, na przykładzie mojej zawodowej działalności czyli Agencji Ctrl Alt Create, Monkey Business oraz innych (około)blogowych projektów, opowiadam w swoim pierwszym eBooku. Jego przedsprzedaż właśnie trwa, więc możesz zakupić go w niższej cenie.
Polecam, rekomenduję – z moim eBookiem zamienisz swoje cele w realny plan działania.
Bo przecież o działanie w tym wszystkim chodzi.
with L O V Ę
magda
18 Komentarze
on Powrót do przeszłości z okazji 3. urodzin bloga.
POROZMAWIAJMY
Bardzo najbardziej chcę poznać Twoje zdanie w temacie. Zostaw komentarz.
Lubię czytać blogi i komentarze pod postami. Wiesz co jest chyba najczęstszym powodem do wbijania szpili różnym blogerkom? Z moich obserwacji wynika, …
Czasami jak mądrość na mnie spłynie to aż w pięte mi pójdzie. Ten tekst nie jest o prowadzeniu biznesu ani pracy …
Nie wiem jak ty, ale ja właśnie dzisiaj, poczułam w powietrzu wiosenny klimat. A skoro tak, czas i na wiosenną ramówkę …
Ja podziwiam Cię nawet za to, że głośno mówisz o fuckupach! Podobno kobiety mają problem z przyznawaniem sie do błędów – tak twierdził na jednym z Fuck Up Night Koszalin prelegent.
A szkoda, bo to żaden wstyd (o ile wyciągnęło się wnioski), a cenna lekcja.
Nie zawężałabym tego zjawiska do kobiet. 😉
Super że piszesz o swoich błędach, to pomaga innym podnieść się duchu 🙂 sama mam z tym problem, i gratuluję sukcesu!
A jak myślisz, z czego ten problem wynika?
Dziękuję Klaudia <3
Twój blog to jeden z niewielu, do których subskrybuje newsletter.I nie żałuję! Pisz tak dalej!
Doskonale, dziękuję!
Gratuluję okrągłej rocznicy 🙂 Twój dopracowany plan na bloga i podejście do zarządzania nim jak wielkim firmowym projektem robi wrażenie!
I właśnie dlatego tak szybko zapewne stał się po prostu biznesem, a nie tylko blogiem.
Zdarzały się niedopracowane w pełni wizje czy projekty, brakowało energii, aby im poświęcić wystarczająco dużo czas, czasem zbyt szybko się poddawałam, ale i to buduje nasze doświadczenie, pokazuje słabe strony, nad którymi można popracować.
Wszystko oczywiście super, o ile faktycznie to źródło poznania, a nie, bezrefleksyjny błąd powtarzany z każdym nowym przedsięwzięciem.
Znam Twojego bloga z polecenia kolegi z biura i często zaglądam po inspiracje:) Mam czasem chwile zwątpienia czy moje pisanie ma sens, a potem zaglądam sobie do Ciebie i uczę się entuzjazmu blogowego:)
Ależ to musi być fajny kolega, pozdrów go ode mnie 🙂
I bardzo się cieszę, że znajdujesz u mnie Magda, receptę na swoje chwile zwątpienia. Sama takie miewam więc wiem, że potrafią skutecznie zniechęcić do czegokolwiek więc każdy sposób na walkę z nimi jest na wagę złota.
Uwielbiam osoby, które wykonują tego typu posty na blog, czyli gdy mogą wspomnieć o swoich projektach i wyciągają z nich pożyteczne wnioski. Czekam jak w końcu mi się uda dobrnąć do 3 lat blogowania…ale na szczęście szybko mija czas 🙂
A czemu tak czekasz do 3. lat? To jakaś graniczna cyfra czy tak po prostu?
Życzę kolejnych wspaniałych lat blogowania i weny do pisania
Jakiś czas temu, podczas szkoły facylitacji usłyszałam takie stwierdzenie, że warto być! wystarczająco dobrym…a to oznacza odłożenie blokującego nas perfekcjonizmu na boczne tory..jakże to prawdziwe i trudne jednocześ!nie!
Hehe już kolejna osoba czytam, że nosiła się z zamiarem otwarcia bloga aż kilka lat. No ale grunt, że się udało. Mi poszło trochę szybciej choć później fakupy były w trakcie