Jak powszechnie wiadomo, ból to znak-sygnał, że „coś jest nie tak”, że nasz organizm z „czymś” walczy. A wiesz, że tym samym, czym ból jest dla ciała, tym strach i obawy są dla naszego umysłu?

Już kilka razy pisałam, że strach przed zmianą ma wielkie oczy. Jednak do tej pory nie wspominałam, że nasze obawy mają też pozytywne aspekty. Działają jak hamulec i powstrzymują nas przed pochopnymi decyzjami. Na szczęście.

Spójrzmy prawdzie w oko. Nasze decyzje nie zawsze są słuszne. Bywają też te błędne, przez które tracimy „tylko” czas lub takie, przez które tracimy dziesiątki tysięcy złotych. Zawsze wtedy pojawia się pytanie, co mnie podkusiło, a chyba bardziej powinno, dlaczego mnie nic nie powstrzymało?

A to właśnie strach i obawy skłaniają nas do chwili zastanowienia przed podjęciem decyzji. Bo mimo wszystko, czasami najlepszym co możemy zrobić jest tzw. NIC.

Obawy niezależnie czy są uzasadnione, czy nie, zawsze pojawiają się wtedy, gdy podejmujemy ryzyko. Materialne. Niematerialne. To nie jest najważniejsze. Obawy powstają w wyniku zmian i nowości, właśnie dlatego, że wiążą się z ryzykiem. Jest obawa = jest ryzyko. Uda się, czy nie uda? Chcę się o tym przekonać, czy nie chcę?

Mówią, że do odważnych świat należy, a ja uważam, że do tych którzy oswoili swoje obawy. Nie wypierają ich, nie unikają, po prostu zaakceptowali, że są. I że czemuś służą.

Bo większość ludzi tak bardzo, tak najszybciej chciałoby pozbyć się obaw. Już. Teraz. Natychmiast.

A ja nie chcę. Lubię czasami się obawiać, wiem wówczas, że oto za chwilę podejmę ryzyko. Ale. Wiem też, że mi zależy. To właśnie poziomem obaw mierzę poziom zaangażowania i rozmiar ryzyka.

Ośmieszę się przed 10 osobami czy 1000? Warto zaryzykować? Co mogę stracić ? (Dumę). Co mogę zyskać? To są te pytania, które powinny się pojawić przy podejmowaniu decyzji, co do jakiegoś działania.

Dlatego.

Nie zabieraj mi moich obaw. Nie tłumacz, co zrobić by przestać się bać. I tak, sama muszę podjąć decyzję. Poddać się im lub działać pomimo. Bo że się pojawią, jestem więcej niż pewna.

O co ten ambaras? Dzisiaj nagrywałam film na swój nowy kanał YT. Będzie o Bullet Journalu, planowaniu i organizacji. Mam już całkiem konkretny plan, kilka scenariuszy, grafikę i pomysł na czołówkę. Mimo to sparaliżował mnie strach. W głowie zrodziło się wiele obaw. Zbyt wiele, jak na ten moment. Ale. Nie mów, że dam radę. Nie pisz, że na pewno będzie super. Nie odbieraj mi moich obaw.

Muszę je po swojemu oswoić by nie powróciły w najmniej odpowiednim momencie. Jeśli już mają się pojawić to w bezpiecznym środowisku, gdy mogę jeszcze zareagować. Coś zmienić. Inaczej zmontować. I „takie, takie”.

Po prostu trzymaj kciuk. Czasami tyle wystarczy.

with L ♥ V Ę
.magda